Συνέχεια της Αποκάλυψης
Από τα Κρυφά Πόνημα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού
(Μάρκος): (Εμφανίστηκε η Παναγία, άνοιξε ξανά το 'μεγάλο παράθυρο', επέστρεψαν οι σκηνές και ενώ όλα αυτά συνέβαιναν, μου είπε:)
(Η Παναγία)" - Μετά την "στεφάνωση" του Ιησού, τον χτύπησαν στο πρόσωπο, τον κολάψαμε και τον πατήσαμε. Το διαιμονικό γέλιο της και το γέλιο τη σκότωσε πριν από το χρόνο. Είπαν:
(Στρατιώτες και Φαρισαίοι) "Χαίρε, Βασιλέου των Ιουδαίων! Πού είναι οι ΣΥΜΠΑΤΡΊΩΤΈΣ σου; Είναι πραγματικά τόσο πιστοί σε ΕΝΑΎΤΟ; Ο, ο Βασιλιάς των Ιουδαίων θα πεθάνει; Ναι, θα πεθάνει!!"
(Η Παναγία)"- Γελάσαντες τον χτύπησαν και τον χτυπούσαν πιο πολύ στο κεφάλι. Ρίξανε ένα πορφυρό μανδύα στην πίσω του, με τρόπο βασιλιά. Ο Ιησούς ήταν ήδη στιγμιαίος από τόσο πολλές πληγές και tanto πόνο. Το αίμα που ρέει από τη 'στέφανο των αγκαθιών' κολλούσε τα μάτια του πάνω του και τον εμποδίζουν να δείτε τίποτα. Ο Πιλάτος τους είπε να τον φέρουν έξω. Κραύγασε:
(Πόντιος Πιλάτος) "- Ιδε ο Ανθρώπιος!" Όλοι κραυγάζανε:
(Οχλος Φαρισαίων) "- Σταυρώστε τον!!!" Σταυρώστε τον!
...ήταν σε αυτό το στιγμή που έφτασα φέρνοντας από τον Ιωάννη, τη Μαρία Μαγδαληνή και άλλες γυναίκες, αν και είδα όλα όσα συνέβησαν με αυτόν κατά την νύχτα και το πρωί, μέσα στις οράσεις που μου χάρισε ο Υψίστος.
Είδα τον Γιο μου να καταδικάζεται. Ποιος πόνος για ΑΥΤΌΝ, να δει αυτήν την παραλογική ομάδα ζητώντας το θάνατό του! Το Αμώμο Καρδιά μου 'τρέμουσε' από τόσο μεγάλο πόνο που κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να τον αισθάνεται, γνωρίζοντας ή αναλύοντας.
Ο Πιλάτος πλύνε τα χέρια του λέγοντάς ότι είναι άθωος για το Αίμα του Ιησού. Τον έφεραν τον Σταυρό. Το βάλανε στα ώμοτά του και φώναζανε να το παίρνει.
Δεν μπορούσε σχεδόν να δει την οδό. Δεν ήταν μια δοκός, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά ένας πλήρης Σταυρός. Ο Ιησούς για αυτούς ήταν ο πιο ψευδής "εγκληματίας" σε όλη τη περιοχή, έτσι αφού μπορούσαν να τον συλλάβουν, έβαζαν όλη την δυνατή μίσος πάνω του. Έβαλαν έναν πλήρη Σταυρό πάνω του.
Ο λαός κραύγαζε ολόκληρο το δρόμο. Ρίχνανε λίθους στα πόδια Του.
Η χοντρή κολλούσε στο Αίμα που ρέει από τον 'στέφανο των ακανθών', και δεν μπορούσε να βλέπει την οδό καθόλου. Έπεσε τρεις φορές. Κάθε φορά που έπεσε, το χτύπησανε και πέταξανε λίθους στα πόδια Του. Αυτά τα χτυπήματα βάθηναν τους κλούς ακόμη πιο βαθιά στα πόδια του Ιησού. Δεν είχε πλέον την κυβέρνηση των ποδιών, έτσι δεν μπορούσε να περπατήσει anymore.
Ένας άνθρωπος με το όνομα Κυρηναίος εμφανίστηκε, και οι στρατιώτες, φοβισμένοι ότι ο Ιησούς θα πεθάνει στο δρόμο, τον ανάγκασαν να φορέσει τον Σταυρό πίσω από τον Ιησού. Τρέξαμε για να συναντήσουμε τον Υιό μου και περίμενε για αυτόν σε ένα σημείο του δρόμου με τον Ιωάννη, τη Μαρία Μαγδαληνή, και την αδελφή μου, Μαρία της Κλωπάς.
Η αίματη πομπή προσέγγισε: κανένες λέξεις. Τα Μάτια μιλούσαν. Το Καρδία μιλούσε. Με βλέπε με βάθος στα μάτι Του, και στο Καρδιά μιλάει:
"- Μητέρα μου!" και εγώ, σε μια ώθηση Πόνου και ΑΓΆΠΗΣ, είπα προς αυτόν:
"- Υιέ μου.
Οι στρατιώτες τον έθελγαν να περπάτησει γρηγορότερα. Ο λαός του έθετε πίεση από την μια πλευρά στην άλλη με τον Σταυρό. Αυτό προκάλεσε Μοναδική Αγκάλια μου, χωρίς να ξέρω τι να κάνω.
Προσφέρθηκα στον Ουρανό Πατέρα μας τα Δύο Συμφώνως Καρδιά μας, Τραγωμένα και Συγκεχυμένη, για Πόνους! Δε θα υπάρχει ποτέ άλλο ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΌ στη γη της Γης, ικανό να λειτουργεί (προμηθεύοντας, επισκευάζοντας, ικανοποιώντας ΘΕΊΑ Δικαιοσύνη) την ΑΠΟΚΑΤΆΣΤΑΣΗ (την ΑΠΟΚΑΤΆΣΤΑΣΗ της ανθρωπότητας) με τον THEO.*
*(Η σημασία του τι είπε η Παναγία εδώ: Καμία άλλη Θυσία δεν μπορεί ποτέ να είναι ίση μαζί Της και με τον Ιησού)*
Μια γυναίκα, Βερονίκη, περνάει μέσα από τους στρατιώτες με ηρωική θάρρος και ξεφανώνει το Πρόσωπο του Ιησού. Ο Ιησούς αφήνει την εικόνα της στο μαντίλιό. Τους έδειξε το μαντίλι με τη χαρακτή Προσωπογραφία ώστε να πιστεύσουν, αλλά με μια ώθηση από τους στρατιώτες πέφτει στη γη και η 'αιματηρή πομπή' συνεχίζει να προχωράει.
Η Μαρία Μαγδαληνή βοήθησε τη Βερονίκη να σηκωθεί. Της είπα:
"Ευλογημένη είσαι, η Θυγατέρα μου, για την μαρτυρία σου μεταξύ των λύκοων! THEO δώσε Σοι αιώνια ζωή!"
Πολλές γυναίκες είχαν κλαίει για τα πάθη της. Είδα τον Υιό μου να πέφτει κάτω από το Σταυρό τη δεύτερη φορά. Οι γυναίκες έτρεξαν να βοηθήσουν, αλλά οι στρατιώτες τους σταμάτησαν. Ο Ιησούς στράφηκε προς αυτές και είπε:
(Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός)"-Θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, μην κλαίετε για εμένα. Αλλά κλάιτε για εσάς και για τα παιδιά σας, γιατί αν έτσι γίνεται με τον Δίκαιο και Άγιο, τι δεν πρέπει να προσδοκούν οι αμαρτωλοί;"
Εάν εγώ, που είμαι ο καθαρότερος, μου συμβαίνει αυτό, ποια τρομερή τέλος θα μην έχει οι αμαρτωλοί;
Έπεσες τρίτη φορά. Τα Δάκρυά μου ροές και ροές. Έγιναν Αιματώδη Δάκρυα, τα οποία κρύψα με το Μανδύλιό μου.
Όταν έφθασαν στο βουνό του Γολγοθά, σταυρώσαν τους δύο ληστές. Σπαράξανε τη χιτώνα του Ιησού με σκληρότητα.
Έχεις ποτέ αποσπεί μια μπάντα από τα τραύματα σου ξαφνικά, αφού είχαν κολλήσει σε αυτά; Τότε μπορείς να φανταστείς τι ήταν για τον Υιό μου Ιησούν όταν του σπαράξανε τα ρούχα, που είχαν κολληθεί στο δερμάτινο και τραυματισμένο σώμα Του. Οι στρατιώτες λέγοντας μεταξύ τους:
(Στρατιώτες) "- Αφήσουμε τον γυμνό ώστε να τον βλέπει όλος ο κόσμος!
Όταν άκουσα αυτό, τρέξα και του έδωσα το Μανδύλι μου Κανδίδο, για να καλυφθεί η ΓΥΜΝΌΤΗΤΆ σου. Όμως, βλέποντας την ταλαιπωρία μου, εξήντασαν με ατύπητη τρόπο τη κίνηση και την απογοήτευση μου, κι έτσι δεν αφαίρεσαν ολοκληρωτικά τα ρούχα Του, αφήνοντας αυτά που φορούσε κάτω από τη χιτώνα.
Έναρξαν τον σταυρός. Έσπασαν τον Ιησούν και τον έστρηψαν στον Σταυρό. Με μεγάλη σκληρότητα του εκτείνανε τα Χέρια και τους Ποδούς, κι με ισχυρούς κουφάλες χτύπησεσαν την Κεφαλή Του και τα Πέδια Του.
Το αίμα έρρεε ανελέητα. Την ίδια στιγμή, η Λυπημένη και Αμώμητη Καρδιά μου ένιωθε τις ίδιες πληγές που τον συντρίβανε, τον καταπνίγανε κι τον τραυμάτιζαν. Προσκελισμένος στον Σταυρό, του χτύπησαν, τον έκοψαν και τον πατήσαν στο Σώμα Του.
Έναρξαν να ανεβάζουν τον Σταυρό με σχοινιά που είχαν δεμένα σε αυτόν. Κρέμασαν τον Σταυρό κι τον έριξαν σε ένα προετοιμασμένο τρύπα. Άκουσα την ισχυρή χτύπηση του Σταυρού στο έδαφος, η οποία τον έκανε να 'τραυλίζει' βίαια από τον Πόνο.
Από το πάνω μέρος του Σταυρού, ΕΚΕΙ͂ΝΟΣ εμβλέπωνε όλη την πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στο Γολγοθά. Κανείς δεν ήρθε να παρακαλεσεί, αλλά μόνο για να κρίνει και να καταδικάσει. Οι στρατιώτες κι οι Φαρισαίοι λέγοντας μεταξύ τους, έπειτα βόησαν προσπαθώντας τον Ιησοῦν:
(Στρατιώτες και Φαρισαιοι)"-Εσύ που σώθηκες άλλους, σώσε εαυτό σου και θα πιστεύσουμε. Κατέβα από το Σταυρό!" Όλοι γέλασαν. Ο Ιησούς ψιθύριζε από την κορυφή του Σταυρού:
(Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός)"-Πάτερ, συγχώρε τους, γιατί δεν γινώσκουν τι ποιούν!
Εισήχθημε στο βάθος του Σταυρού, σαν η οικογένεια του νεκρού... Ένας από τους ληστές επίσης προσέβαλε τον Ιησού λέγοντάς:
(Ο κακός ληστής) "-Δεν είσαι ο Χριστός; Ο άλλος όμως, Δίμας, είδε την υπομονή του Ιησού να ανέχεται τόσο πολλές προσβολές, να προσευχόταν για τους εχθρούς του. Είδε τη ζωή του χωρίς ΘΕΌ, κι έπENSE:
"-Αυτός ο άνθρωπος που συγχωρεί και τους εχθρούς του, που ανέχεται όλα αυτά, είναι Υιός του ΘΕΟΎ!
Ο Δίμας με έβλεπε στο βάθος του Σταυρού κι ψιθύριζε ζητώντας μου να πάρω συγχώρεση για αυτόν από τον Υιό Μου. Εγώ είδα τον Υιό μου, και του ζήτησα να τον συγχωρήσει. Τότε ο Δίμας απάντησε στον άλλο ληστή:
(Ο καλός ληστής - Άγιος Δίμας) "Εσύ που είσαι στο όριο του θανάτου, δεν φοβάσαι τον ΘΕΌ; Παθαίνουμε γιατί το αξίζουμε, αλλά ο Ιησούς δε έκανε τίποτα λάθος" κι στρέφοντας προς τον Υιό μου είπε:
(Ο καλός ληστής - Άγιος Δίμας) "Κύριε, θυμήσου με όταν είσαι στην βασιλεία σου! Ο Ιησούς του απάντησε:
(Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός)"-Αληθώς λέγω σοι, σήμερα μετέχεις της Παραδείσου μαζί μου!". Ένα τεράστιο σκοτάδι περιέβαλε την γή, μέχρι τη ώρα του θανάτου του Ιησού. Από καιρό σε καιρό χτυπούσαν κεραυνός κι αστραπή.
Ο Ιησούς με είδε στα πόδια του Σταυρού. Με εμβλέψασε και μου έλεγε, "Εγώ είμαι ο οποίος με έχει δει:
"(Ο Κυριός Ιησούς Χριστός) - Γύναι, ιδε τον υιόν σου!" Και τότε ειπεν προς τον Ιωάννη:
"(Ο Κυριός Ιησούς Χριστός) - Ιδε την ΜΗΤΈΡΑ σου".
...από εκείνο το στιγμή, γίνομαι η Μήτηρ όλων των ανθρώπων. Το αίμα που ρέει από τον Ιερό Σώματός Του συνενώθηκε με τα Δάκρυά μου Αίματος που στάζουνε στη χθονιά του Γολγοθά.
Σ' εκείνο το στιγμή, ο Πόνος μου έφτασε σε τέτοιο ύψος ώστε καμία νοήμων, ουτε ανθρωπίνη ουτε αγγελική, ποτέ να μπορέσει να τον καταλάβει.
Σ' εκείνο το στιγμή επίσης, μου έδειξαν οι Σταυροί όλων των μελλόντων ψυχών από τον Υψηλότατο και πόσο θα βοηθήσει η Μητρική Παρουσία μου μαζί τους να προσφέρουνε κι αυτοί εαυτούς τους ενωμένοι με τον Ιησούν μου.
Από τώρα, πρέπει να είμαι με όλους τους άρρωστους και νεκρούς, για να τους βοήθησω να πάθουν κι να πεθούν σαν κόκκος σίτου που πέφτει στη γη, ώστε πολλές ψυχές να ανεβαίνουν κι να σώζονται.
Ω παιδιά μου, νιώστε την Γλυκή Παρουσία μου δίπλα στα Σταυρούς σας και δώσετε τα καρδία σας σε μένα!
(Σημείωση - Μαρκος): (Μία φορά είδα τον Κυριό να λέει με μεγάλη φωνή:)
"(Ο Κυριός Ιησούς Χριστός) - Ελι, Ελι, λάμα σαβαχθανί;" (Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μέ με έγκατε;) Τότε οι Φαρισαιοι άρχισαν να κραυγάζουν με μεγαλύτερο θυμό. Και τότε ο Κυριός ειπεν:
"Δίψω!" Ένας στρατιώτης πήρε μια σπόγγα, την βύθισε σε ξίδι, τη βάλε στην κορυφή ενός δόρατος κι έδωσε να γευθεί. Και τότε φώναξε προς τον Ιησούν:
"- Όλα τελείωσαν... ΠΆΤΕΡ, εις χεῖρας σου παρατίθεμαι το πνεῦμά μου!" Ο Ιησοῦς επίσης έδωσε μια ισχυρή κραυγή, λέγοντάς:
"- ΜΆΤΗΡ!!" Και τότε εξέπνευσε. Παροτρύνησε τον εαυτό του στο βάρος του σώματός του, αφήνοντας το κεφάλι του να πέσει στον θώρακα του.
Ένας μεγάλος σεισμός σπάει τα βουνά και κάνει τη γη να τρεμάει. Αστραπή και βροντή χτυπούν. Μια μυστηριώδης χειρ τεμαχίζει το καταπέτασμα του Ναού. Ο εκατοντάρχης εξελαλύζει:
(Εκατοντάρχης) "- Αληθώς αυτός ήταν ο Υιός του ΘΕΟΥ͂!"
Οι Φαρισαίοι ήθελαν να σπάσουν τα πόδια τους αμέσως, για να αφαιρεθούν από τον Σταυρό επειδή το Σάββατο είχε ήδη αρχίσει. Είχαν επίσης δει τα Σημεία που προκλήθηκαν στον θάνατο του Ιησοῦ, αλλά οι καρδιές τους ήταν τόσο σκληροτράχηλες, τυφλά και σκληρές ώστε να μη τις επηρεάσουν. Έβλεπαν το σώμα του νεκρού Ιησοῦ με πλήρη αδιαφορία και ψυχρότητα.
Οι στρατιώτες πήγαν και έσπασαν τα πόδια των ληστών, οι οποίοι σύντομα πέθαναν. Όταν είδαν τον Ιησοῦ νεκρό, τράβηξαν την πλευρά του για να δουν αν είχε πραγματικά πεθάνει ή εάν ήταν απλώς συνεσκότισε. Αίμα και νερό ρέει από το τραύμα.
Ο Νικοδήμος και ο Ιωσήφ της Αριμαθείας έφτασαν με την είδηση ότι είχαν λάβει άδεια από τον Πιλάτο να καταβάσουν και να θάψουν τον Υιό του ΘΕΟΥ͂ από το Σταυρό. Εξέταζε τη Μακαρία Μητέρα, τραυματισμένη και βουτηχτή στη λύπη. Η Παναγία λέει:)
(Παναγία)"- Ω, η καρδιά μου έμεινε σπαραγμός από τόσο πόνο, και δεν είχε πλέον δύναμη ούτε να κλαίω. Ο Άγγελος του Κυρίου, που κατέβηκε στον Κήπο των Ελαιών για να παρακαλέσει τον ΘΕΊΟ Υιό Μου στην Αγωνία Του, κατέβηκε εκείνη τη στιγμή για να με παρακάλεσε, διαφορετικά θα πεθάνω.
Κατέβηκαν από τα Χέρια του Ιησού και μετά αφαίρεσαν τους ΘΕΊΟΥΣ Ποδές Του, και αργά Το έθεσαν στο Τόπο της Μητρός μου.
Είμαι η Μήτηρ του Ελέους! Με ποιον ανεπανάληπτο πόνο δέχθηκα τον ΘΕΌΝ στα γόνατά μου! Έφερα τα Χείλια μου κοντά στις Σακροσάνκτες Σας Χέρεις! Το Τραυματισμένο Κεφάλι! Οι Ποδές που χύνονταν τόσο πολύ Αίμα.
Ω, όλοι οι παραπορευόμενοι, βλέπετε και δείτε αν υπάρχει πόνος μεγαλύτερος από τον Πόνο μου;
Ο Ιωσήφ της Αριμαθαιας, ο Νικοδήμος, η Μαρία Μαγδαληνή και οι άλλες γυναίκες έβαλαν τον Ιησού σε μια βάρκα, ενώ εγώ, βαθιά ενταγμένη σε ένα έκστασι του Μεγάλου Πόνου, μπορούσα να κλαίω μόλις.
Το έθεσαν στο τάφο του Ιωσήφ της Αριμαθαιας. Οι άνδρες στράφηκαν μια μεγάλη πέτρα. Επόμενα επιστρέψαμε στην Ιερουσαλήμ, και έτσι περάσαμε όλη τη νύχτα σε προσευχή και πένθος, όπως το Σάββατο.
Τεκνά μου, πέραστε αυτές τις ώρες πριν από την Ανάσταση σε βαθιά προσευχή.
Προσέχετε. Αυτός ο διαφθορισμένος κόσμος, νεκρός και θάπτος από αμαρτία, πρέπει να ανανεωθεί ξανά. Προσεύχετε μαζί μου για τον κόσμο! Προσεύχετε για τους αμαρτωλούς!
Σας αποκάλυψα, γιό μου, τη Θάλασσα των Λύπων που ο Ιησούς και εγώ υποφέρουν και πάσχομεν για την αποκατάσταση της ανθρωπότητας.
Μεταστρέψτε! Μεταστρέψτε! Μεταστραφείτε! Μετανοιήστε από τις αμαρτίες σας! Όπως, αγαπημένα μου παιδιά, ενωμένοι με εμείς, τη Μητέρα των Λύπων, βοηθήσετε να μετασχηματιστεί αυτός ο αμαρτωλός κόσμος σε ένα όασις της ειρήνης.
Εγώ, η Βασίλισσα της Ειρήνης, σας αποκάλυψα 'λίγο περισσότερο' από τη Πάθη του Υιού μου, ώστε να νοιώσει όλος ο κόσμος ποια έκταση έχει φτάσει η ΑΓΆΠΗ του THEOU στον άνθρωπο.
Συμμετέχειτε στο Μεγάλω Μητρικό μου Πένθος, βλέποντας ότι χιλιάδες από τα παιδιά μου συνεχίζουν να απαρνούνται την ΑΓΆΠΗ του THEOU και επομένως έχουν ανάγκη μεταστροφής. Προσεύχεστε πολύ! Προσεύχεστε πολύ!
Σήμερα, στην Ημέρα της Μεγάλης Μου Οδύνης, ευγλογώ σας στο Όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
(Σημείωση - Marcos): (Από όσα μοι δείχθηκαν, δεν θα μπορούσα να περιγράψω ούτε το μικρότερο μέρος. Όμως, όπως μου είπαν, ανέφερα όσο μπορέσα, ακόμα και αν λέω ότι η εντύπωση και οι επιπτώσεις που προκλήθηκαν στην ψυχή μου, τις νιώθω μέχρι σήμερα.
Φαίνεται σαν να υπερβαίνειται η ψυχή, ο νοός και το σώμα από μια 'δύναμη' που υπερβάλει τη φύση μου απίστευτα, φτάνοντας ακόμα και στα βαθύτερα μέρη μου, καταργώντας τις δυνάμεις μου, αφήνοντάς με περιπλανώμενο, ανίκανο να επαναληφθεί όσα είδα στην πλάτη που θα ήθελα.
Ωστε, επιβεβαιώνω ότι από όλα αυτά που γράψα εδώ, έχω πολύ περισσότερα να αναφέρω, τα οποία ίσως πρέπει να κάνω αργότερα, σε κάποια άλλη ευκαιρία, αν η Παναγία το θέλει.