เด็กๆ ของข้า วันนี้คุณเฉลิมฉลองวันฉลองนักบุญพ่อแม่ศักดิ์สิทธิ์ของข้าคือ นักบุญโยอาคิมและนักบุญแอนน์...โอห์! พวกเขาเป็นที่รักในใจข้าอย่างมาก! ข้ารักพวกเขาอย่างสุดซึ้ง และต้องการให้พวกเขาสุขสบายทุกวัน! ทั้งชีวิตของข้ายังคงรักพวกเขาด้วยความรักที่บริสุทธิ์ สัตย์ตรงและเป็นบุตรผู้มีศรัทธา อย่างไรก็ตาม วันหลังเที่ยงนั้นเมื่อแม่ของข้า นักบุญแอนน์ ให้ข้าไปนั่งบนหัวเรือ และสอนข้าว่าด้านพระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์และวิธีที่จะเป็นคนดีเพื่อประทานความพอใจแก่พระเจ้า! เสียงของเขาที่รู้สึกได้อย่างละเอียดและนุ่มนวล ทำให้หัวใจข้าร้อนแรงด้วยความรักต่อพระเจ้า เมื่อเขาพูดและสอนข้า... หัวใจข้ายังคงเจ็บปวดเมื่อเห็นพ่อแม่ศักดิ์สิทธิ์ของข้านั้นเสียชีวิต และต้องอยู่เป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีผู้ที่ขารักมากๆและคนที่รักข้าเช่นนั้น... ข้าบ่าวล้ำคำรามด้วยน้ำตาเลือดเพื่อการสิ้นสุดของเขา เพราะในบรรทัดเดียวกับความรักธรรมชาติที่ขายังมีต่อพวกเขาข้ายังได้รับความรักเหนือธรรมชาติซึ่งเชื่อมโยงเราด้วยกันและทำให้เราตกลงไปอยู่ในปริศนาและแผนการของพระเจ้า... อย่างไรก็ตามแม้หัวใจขาจะสั่นสะท้าน ข้ายังคงมอบพวกเขาแก่ผู้สูงสุดด้วยความรักที่ยิ่งใหญ่ ความเชื่อมั่นและการสมานฉันท์ต่อพระเจ้า ซึ่งได้รับจากพระองค์อันเป็นพิเศษของการเห็นแม่บ้านของข้าถูกต้อนรับเข้าสู่หัวเรือแห่งผู้เผด็จราชย์ที่ถูกรักษาไว้และยังคงรอดอยู่เพื่อให้ความปลดปล่อยได้เสร็จสมบูรณ์... ความเจ็บปวดใหญ่ของข้าไม่เป็นที่ทราบหรือเคารพนับถือโดยโลกนี้ ขอว่าคุณจะกล่าวว่า ข้าจะประทานสิ่งทั้งหมดแก่วิญญาณผู้เคารพและรักความเจ็บปวดแห่งข้านี้อย่างดี... หัวใจบริสุทธิ์และมีความเจ็บปวดของข้า จะกระจายอันเป็นพิเศษในการให้คุณธรรมที่ยิ่งใหญ่แก่คนทั้งหลังผู้สำนึกถึงความเจ็บปวดแห่งข้านี้ด้วยความรู้สึกสงบสุขและศรัทธา... ขอยืนยันว่า ความเจ็บปวดใหญ่อันนี้ของข้าจะเป็นที่ทราบในโลก เพื่อให้มันสามารถเปลี่ยนแปลงได้ และมีความสงบสุขอย่างถาวร ขอว่าคุณจะกล่าวว่า ข้าจะประทานสิ่งทั้งหมดแก่วิญญาณผู้สำนึกถึงความเจ็บปวดแห่งข้านี้เป็นประจำวันและพูดคำภีร์พระแม่มารีย์หลังจากนั้น... วันนี้ขอบริการให้กับคนทั้งหลาย