Linggo, Pebrero 28, 2010

Mensahe mula kay Birhen Maria

***

(MARCOS): "Sala-mat sa Jesus, Mary at Joseph hanggang walang hanggan! (Hinto) Nagpapasalamat ako sa Birhen na narito rin siya at gagawa ako ng maliit na dagdag na hiniling niya sa akin."

ANG BIRHEN

"-Mga minamahal kong anak, salamat sa pagdating ninyo muli! Magpatuloy kayong manalangin, sapagkat sa pamamagitan ng inyong pananalangin ay nagliligtas ako ng maraming kaluluwa.

Magpatuloy lamang ninyo ang lahat ng dasalan na ibinigay ko dito. Sa Langit lang kayo makikita kung ilan at sino ang mga kaluluwa na tinutulungan at iniligtas ko sa pamamagitan ng inyong pananalangin.

Hinihiling ko muli: magbasa, magretiro lahat ng aking Mensahe, upang mas lalo kong palakihin at paigtingin ang inyong pananampalataya araw-araw hanggang kayo ay magiging hindi mapipintuho na mga pader ng pananampalataya labas sa pag-atake ng aking kaaway. Unawain ninyo, oo, walang dasal kung saan hindi kayo makaramdam ng Pag-ibig ni Dios, hindi kayo makakaintindi ng Pag-ibig ni Dios, hindi kayo makapagpapatuloy sa Pag-ibig ni Dios at hindi kayo makapagsasama-samang ito sa inyong buhay.

Kapag nagsimula ang kaluluwa na maramdaman ang Pag-ibig ng Dios, nararamdaman nitong napipilitan, nakakulong sa isang pag-ibig, nakakulong sa kapayapaan, kagalakan at pagsasamang hindi niya dati naranasan o natagpuan. Kaya't nasa loob na ito ng pag-ibig, nasa loob na rin ng kagalakan at pangarap na magpatuloy sa Pag-ibig na nararamdaman ng kaluluwa, naghahanap siya ng mukha ng kanyang Minamahal, gustong malaman niya Siya, gusto niyang makilala ang Kanyang Panginoon. At hindi siya tumitigil hanggang matagpuan niya ang Kanyang Mukha, o sea, hanggang matagpuan niya ang katotohanan, hindi na lang ang buhay at muling nagkabuhay na Dios: sa masidhing panalangin, sa pinakamataas na kontemplasyon, sa malalim na meditasyon, sa kabuuan at espirituwal na komunyong kasama Niya.

Ang kaluluwa, kapag nagsimula nitong maramdaman ang Pag-ibig ng Dios, walang iba pang kagalakan maliban sa pag-iisa niya muli at muli kasama ang Kanyang Minamahal na Panginoon sa Pananalangin. At doon siyang naglalaro kasama Niya, nararamdaman ang kaluwalhatian ng agwat ng Kanyang Biyaya at samantala ay ibinibigay niya ang kanyang puso at buhay sa Panginoon at sumisindak na parang isang buhay na apoy sa pangarap na mas mahal at mas lingkuran Siya. At ngayon, nagiging sakit ng ulo para sa kanya ang alon-along ng mundo, pinipigilan siya, tinutuyo ang kanyang kaluluwa. Kaya't nangangarap siyang muli at muli na makita ang Kanyang Panginoon sapagkat tunay na nakakamiss niya Siya. At ngayon ay tinitingnan niya ang mga bagay ng mundo bilang abo at alikabok, bilang ephemeral at fleeting things, mas maliit kaysa sa dry leaves na dinaloy ng hangin para walang pagbabalik.

Nagkakaroon lamang ng kapayapaan ang kaluluwa sa kanyang minamahal na Panginoon, sa kanyang Diyos at siya ay sumusunod sa inspirasyon ng biyaya kung alam niyang labanan ang pagsubok ni Satanas, na magiging pagsusubok upang maalis siya mula sa pag-ibig na iyon at bawiin siyang muli sa mundo, kung alam niyang manatili sa kanyang layunin at hanap ng kanyang puso. Wala nang makakahadlang sa kaluluwa na tumaas pa lamang at mas mataas pa sa Pag-ibig ni Diyos, sa pagkakaisa Kanya at buhay na tunay na dininisipasyon, o sea, nakalulubog sa diwinal na transendensiya!

Gusto kong dalhin ka roon sa buhay! Gusto kong ipanganak ang Pag-ibig na iyon sayo! Gusto kong makita kayong lahat naglalakad ng apoy ng mga flama ng Divino na Pag-ibig! Para dito, gusto ko ang maraming dasal, gusto ko ang inyong Konsagrasyon, gusto ko ang pagtanggi ninyo sa sarili ninyo, gusto kong buong pagsuko kayo sa Akin upang makadala ka roon sa Tunay na Buhay ni Diyos!

Bigyan Mo Ako ng OO at aking kukuha sayo.

Sa lahat ngayong sandali, binabati ko: mula sa Fatima, mula sa Medjugorje, mula sa Pellevoisin at mula sa Jacareí".