Παρασκευή 24 Μαΐου 2024
Ψυχές στο Σκότος για το ότι δεν Μοιράστηκαν τα Πλούτη τους
Μήνυμα στην Βαλεντίνα Παπάγνα στη Sydney, Αυστραλία στις 9 Μαΐου 2024
Το πρωί, ο Άγγελος ήρθε και με πήγε στο Καθαρτήριο. Αρχικά, με έβαλε σε ένα μπαχαλικό κτίριο, όπου μου ζήτησε να πλύνω πολλά πιάτα και ποτήρια—αυτό βοηθάει στον καθαρισμό των ψυχών που υποφέρουν εδώ σ’ αυτόν τον τόπο.
Ενώ έπλενα και μετά ξέβγαζα, δύο μικρά αγόρια εμφανίστηκαν ξαφνικά. Ήταν περίπου οκτώ έως δέκα χρονών. Ένας από αυτούς πλησίασε κοντά μου και με ρώτησε: «Εσύ πλένεις τα ποτήρια; Μπορούμε να πιούμε κάτι;»
Είπα, «Ναι, μπορείτε να πιείτε κάτι, αλλά περιμένετε ένα λεπτό μέχρι να τελειώσω.»
Μετά είπε, «Δείξε μου αν κάνεις καλή δουλειά στο πλύσιμο τους.»
Νερό έτρεχε κάτω από το χέρι μου καθώς σήκωσα ένα ποτήρι για να το ελέγξει ο αγόρι. Κοίταξε το ποτήρι και, πολύ χαρούμενος, είπε: «Φαίνεται καλό!»
«Είναι κρυστάλλινο καθαρό. Αρκετό,» είπε.
Καθώς έλεγε αυτά τα λόγια, συνειδητοποίησα ότι ήταν ο Κύριός μας Ιησούς ως μικρός Αγόρι. Το άλλο μικρό αγόρι ήταν ο Άγγελός του.
Μετά ξαφνικά, ο προστάτης μου άγγελος είπε: «Τώρα που τελείωσες εδώ, έλα μαζί μου—πρέπει να σου δείξω ένα άλλο μέρος για να βοηθήσεις τους ανθρώπους εκεί που υποφέρουν πολύ.»
Ξαφνικά, βρέθηκα με τον Άγγελο σε ένα Νεκροταφείο κάπου στη γη. Μπορούσα να δω φρεσκοσκάβμενους τάφους καλυμμένους με πολύ σκοτεινή γη.
Είπα στον Άγγελο, «Δεν μου αρέσουν τα νεκροταφεία. Νιώθω πολύ άβολα.»
Ο Άγγελος είπε: «Ο Κύριός μας Ιησούς θέλει να βοηθήσεις αυτούς τους ανθρώπους που είναι θαμμένοι εδώ. Είναι σε απόλυτο σκοτάδι.»
Ξαφνικά, μπορούσα να ακούσω όλα αυτά τα κλάματα για βοήθεια που έρχονταν από τους τάφους. Υπήρχαν πολλές φωνές που έβγαιναν από το έδαφος.
Άκουγα φωνές να ικετεύουν για βοήθεια. Μια φωνή είπε, «Κυρία, σε παρακαλώ βοηθήστε μας. Βγάλετε μας απ’ αυτό το τρομερό σκοτάδι.»
Ρώτησα, «Τι κάνατε στη ζωή σας που τιμωρείστε τόσο άσχημα;»
Είπαν, «Ήμασταν πολύ πλούσιοι και ζούσαμε με πολυτέλεια. Τα είχαμε όλα, κι όμως δείτε πού βρισκόμαστε τώρα. Ήμασταν πολύ εγωιστές και ποτέ δεν βοηθήσαμε άλλους. Πρέπει να υποφέρουμε πάρα πολύ για το ότι δεν μοιραστήκαμε με τους άλλους.»
«Τώρα είναι πολύ αργά για μας. Σε παρακαλώ βοήθησέ μας!»
Είπα, «Δείτε πού βρίσκεστε τώρα; Δεν πήρες κανέναν από τον πλούτο σου μαζί σου. Θα έπρεπε να είχες βοηθήσει άλλους και δεν θα ήσουν εδώ.»
Το χώμα των φρεσκοσκαμμένων τάφων ήταν όλο μαύρο, ακριβώς όπως ο τόπος όπου βρίσκονταν τώρα αυτές οι ψυχές. Μίλησα μαζί τους για λίγο, και μετά ο Άγγελος με πήρε μακριά.
Συνήθως υποφέρω πολύ πόνο στο πόδι μου, αλλά αφού με έφερε πίσω σπίτι ο Άγγελος, ο Κύριός μας μου χάρισε επιπλέον ταλαιπωρία για αυτές τις ψυχές. Ήμουν σε τόσο αγωνία όλη τη νύχτα και όλη την ημέρα μέχρι περίπου στις δύο παρά τέσσερεις το απόγευμα, όταν προσευχόμουν τον Στέφανο της Θείας Ευσπλαχνίας προσφέροντάς τον, ειδικά για αυτές τις ψυχές. Συνέχισα να λυπάμαι γι' αυτά.
Αφού είπα αυτή την προσευχή, ο τεράστιος πόνος στο πόδι μου υποχώρησε. Ο Κύριός μας ήθελε να έχω αυτό το αφόρητο μαρτύριο για να ελευθερώσω αυτές τις ψυχές και να τις αναστήσει από αυτό το σκοτάδι. Πρέπει να μάθουν και να καθαριστούν από τα γήινα δεσμά τους.
Ήμουν ευγνώμων στον Κύριό μας που ήταν τόσο ελεήμονας σε όλες αυτές τις ψυχές.